Ambrosius, De Fide ad Gratianum Augustum, 3, 13

monumenta.ch > Ambrosius > 13
Ambrosius, De Fide, 3, XII. <<< >>> XIV.

Ambrosius, De Fide ad Gratianum Augustum, 3, CAPUT XIII.

103	[Alias cap. VI.] Imaginem autem unam, et similitudinem unam supra diximus [Lib. 1, cap. 7], superest ut unius quoque maiestatis Patrem Filiumque doceamus. Nec longe aberit; cum enim ipse dixerit de se Filius: Cum venerit Filius hominis in maiestate sua, et omnes angeli cum eo, tunc sedebit super sedem maiestatis suae [Matth. XXV, 31]. Ecce Filii expressa maiestas est: quid ei deest, cuius increatam maiestatem negare non possunt? Est ergo Filii maiestas.
104	Accipiant nunc, ut dubitare non possint, quod Patris et Filii una maiestas sit; ipse enim Dominus dixit: Nam qui me erubuerit et meos sermones, hunc Filius hominis erubescet; cum venerit in maiestate sua, et Patris, et sanctorum angelorum [Luc. IX, 26]. Quid est: Et sanctorum angelorum, [Vet. edit., nisi quod honorant et servi Domini dignitatem suam.] nisi quia honorantur et servi dignitate domini sui?
105	Dignitatem ergo suam ad Filium et Patrem retulit; non ut angeli habeant cum Patre et Filio aequale consortium, sed ut praeeminentem gloriam Dei cernant. Neque enim suam maiestatem angeli habent, sicut lectum est de Filio: Cum sederit in sede maiestatis suae [Matth. XXV, 31]; sed assistunt, ut Patris et Filii [Mss. aliquot, gratiam videant.] gloriam videant, quibus aut possunt aut merentur aspectibus.
106	Denique ipsa se explanant verba divina, ut intelligas illam gloriam Patris et Filii cum angeli non esse communem; sic enim habes: Cum autem venerit Filius hominis in maiestate sua, et omnes angelis cum eo. Et ut doceret unam maiestatem et unam gloriam esse Patris et suam, ipse in alio libro ait: Et Filius hominis [Ita omnes edit. ac plures mss. Rom. autem sola, confundetur eum; ubi reliqui mss. prae se ferunt, confitebitur eum.] confundet eum, cum venerit in gloria Patris sui cum angelis sanctis [Marc. VIII, 38]. Illi in obsequio, hic in gloria: illi in comitatu, hic in suggestu: illi stant, hic sedet; ut verbo tamen usus utamur humani, hic iudicat, hi ministrant.
107	Divinam autem non praemisit maiestatem Patris, et subdidit suam et angelorum; ne de superioribus ad inferiora fecisse gradum quemdam et ordinem videretur. Sed quia Pater inferior videri non poterat, praemisit maiestatem suam, et addidit Patris et angelorum; ne se medium inter Patrem et angelos nominando, aut ab angelis ad Patrem per sui quoque incrementa fecisse quemdam videretur ascensum, aut a Patre rursus ad angelos per ordinem cum sui etiam diminutione crederetur fecisse descensum. Nam nos qui unam divinitatem Patris et Filii confitemur, diversum, ut Ariani, ordinem non putamus.