| 1 | Quapropter ad conservandam perpetuam et individuam charitatem, [Causae dissidiorum et discordiarum inter fratres sunt in duplici genere: carnales aliae, cum de meo et tuo, hoc est, de rebus externis, quas hic abbas vocat utilissimas (ut sunt revera comparatione spiritalium et coelestium), puta de vestibus, alimentis, loco digniore, praefectura, domicilio, utensilibus, iuribus, aliisque commoditatibus contenditur; aliae spiritales, cum de variis quaestionibus, sensibus Scripturae, aliisque rebus controversis ad intellectum, ut hic dicitur, pertinentibus disceptatur, propriis opinionibus ultra quam par est inhaerendo. Hinc D. Gregorius Nazianzenus praeclaram habuit orationem de moderatione in disputationibus servanda, ubi haec inter alia (Orat. 26): Quidnam in doctrina praestantissimum est? Pax. Addam etiam utilissimum. Contra, quid turpissimum et perniciosissimum? voluntatum disiunctio. S. Ambrosius Officiorum libro primo (Cap. 22): Sermo dividitur in colloquium familiare et in tractatum disceptationemque fidei atque iustitiae. In utroque servandum ne sit aliqua perturbatio; sed tantum mitis, et placidus, et benevolentiae plenus, et gratiae, sine ulla sermo ducatur contumelia. Absit pertinax in familiari sermone contentio; quaestiones enim excitare inanes subtilitatis magis quam utilitatis afferre aliquid solet. Disceptatio sine ira, suavitas sine amaritudine sit, monitio sine asperitate, hortatio sine offensione.] nihil prodest primam causam amputasse dissidii, quae csg576.115 nasci solet de rebus caducis atque terrenis, et universa despexisse carnalia, atque omnium quibus noster usus indiget rerum indiscretam communionem fratribus permisisse, nisi etiam secundam quae sub specie spiritalium sensuum nasci solet similiter abscindentes, acquisierimus in omnibus humilem sensum et consonas voluntates |