XIX. Testimonium de Canticis canticorum ad eadem conveniens, et quomodo intelligendum sit. SHOW APPARATUS
| 1 | 'Introduxit me rex in cellaria sua. Exsultabimus et laetabimur in te memores uberum tuorum super vinum; recti diligunt te.' Quod sic intellectui patet: Quia ego anima fidelis hominis, gressu veritatis Filium Dei, qui per humanitatem suam hominem redemit, secura sum, introduxit me ille, qui cunctorum rector existit, in plenitudinem donorum suorum, ubi omnem saturitatem virtutum invenio, et ubi de virtute in virtutem fiducialiter ascendo. |
| 2 | Unde et nos omnes qui per sanguinem eiusdem Filii Dei redempti sumus, toto corpore exsultabimus, totaque anima laetabimur in te, o sancta Divinitas, per quam subsistimus, ad memoriam revocantes dulcedinem supernorum praemiorum super omnes passiones et tribulationes quas ab adversariis veritatis passi sumus, ita ut illas quasi pro nihilo ducamus, dum delicias quas nobis in ostensione mandatorum tuorum proponis degustamus. |
| 3 | Et sic qui in operibus sanctitatis recti sunt diligunt te vera et perfecta dilectione, quoniam omnia bona te diligentibus concedis, et quia etiam tandem vitam aeternam eis tribuis. |
| 4 | Sed et sapientia cellariis, id est mentibus hominum infundit et apponit iustitiam verae fidei per quam verus Deus cognoscitur, ubi eadem fides hiemem et omnem humiditatem vitiorum ita comprimit, ut nequaquam ulterius virescere aut crescere possint, et ubi ipsa omnes virtutes etiam sibi attrahit et adiungit, ut vinum vasi infunditur, quod ad bibendum hominibus datur. |
| 5 | Quapropter et fideles in vera fiducia aeterni praemii exsultantes et gaudentes manipulos bonorum operum quae operati sunt portant, iustitiamque Dei sitiunt, et sanctitatem de uberibus eius sugunt, nec hoc modo extaediari poterunt, quin semper in contemplatione Divinitatis delectentur, quoniam sanctitas omnem humanum intellectum praecellit. |
| 6 | Cum enim homo rectitudinem recipit, se ipsum relinquit, virtutesque gustat et bibit, ac per illas confortatur, sicut venae bibentis vino implentur, nec in vitiis infidelitatis officialis et immoderatus est, quemadmodum ebrius a vino extra se est, non attendens quid faciat. |
| 7 | Sic recti diligunt Deum, quia taedium in illo non est, sed perseverantia in beatitudine. |