| 1 | Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperum. |
| 2 | Fulgor quippe meridianus in vespere est virtutis renovatio in tentatione, ut repentino charitatis fervore mens vigeat, quae iamiamque lumen sibi gratiae occubuisse formidabat. Quod adhuc Sophar subtilius aperit, cum subiungit: |