EPISTOLA XLVII. AD ANATOLIUM DIACONUM CONSTANTINOPOLITANUM. Neque Ioannem, neque episcopum alium ob corporis infirmitatem deponendum.
| 1 | Gregorius Anatolio diacono Constantinopolitano. |
| 2 | Scripsit mihi tua dilectio (Grat. 7, q. 1, c. 1), piissimum domnum nostrum reverendissimo fratri meo Ioanni, primae Iustinianae episcopo, pro aegritudine capitis quam patitur, praecipere succedi, ne forte dum episcopi iura eadem civitas non habet, quod absit, ab hostibus pereat. |
| 3 | Et quidem nusquam canones praecipiunt ut pro aegritudine episcopo succedatur. |
| 4 | Et omnino iniustum est ut si molestia corporis irruit, honore suo privetur aegrotus. |
| 5 | Atque ideo hoc per nos fieri nullatenus potest, ne peccatum in mea anima ex eius depositione veniat. |
| 6 | Sed suggerendum est ut si is qui est in regimine, aegrotat, dispensator illi requiratur talis qui possit eius curam omnem agere, et locum illius in regimine Ecclesiae, ipso non deposito, conservare, ac in custodia civitatis implere, ut nec omnipotens Deus offendatur, neque civitas inveniatur esse neglecta. |
| 7 | Si vero idem reverendissimus Ioannes fortasse pro molestia sua petierit ut ab episcopatus honore debeat vacare, eo petitionem scripto dante concedendum est. |
| 8 | Aliter autem nos id facere pro omnipotentis Dei timore omnimodo non valemus. |
| 9 | Quod si hoc ita petere ille noluerit, quod piissimo imperatori placet, quidquid iubet facere, in eius potestate est. |
| 10 | Sicut novit, ipse provideat. |
| 11 | Nos tantummodo in depositione talis viri non faciat permisceri. |
| 12 | Quod vero ipse fecerit, si canonicum est, sequimur. |
| 13 | Si vero canonicum non est, in quantum sine peccato nostro valemus portamus. (Cf. Ioan. Diac. l. IV, c. 39.) |