| 1 | Quod si primus ille homo, qui cum Deo loquebatur in paradiso positus (Gen. II, 15), labi tam facile potuit, ex terra creatus virgine, quae ad verbum Dei formata et creata recenti fuerat exortu, nondum ea parricidali caediumque concreta sanguine, flagitiis et dedecore polluta, nondum carne nostra damnata maledicto obnoxiae haereditatis; quanto facilius postea lubrica ad peccandum via maius advexit humano generi praecipitium, cum deterior tolerabiliori per vices generationis successerit? |