16.
| 1 | Cui tamen celebritati vestrae, qui solent, invident. |
| 2 | Et quia celebritatem vestram invidis animis ferre non possunt, causam celebritatis oderunt: atque in tantum amentiae prodeunt, ut negent martyrum merita, quorum opera etiam daemones confitentur. |
| 3 | Sed hoc non mirum; siquidem tanta est incredulorum perfidia, ut tolerabilior sit diaboli plerumque confessio. |
| 4 | Dicebat enim diabolus: Iesu, Fili Dei vivi, quid venisti ante tempus torquere nos (Matth. VIII, 29)? Et cum haec audirent Iudaei; ipsi tamen Dei Filium denegabant. |
| 5 | Et nunc audistis clamantes daemones, et confitentes martyribus quod poenas ferre non possint, et dicentes: Quid venistis, ut nos tam graviter torqueatis? Et Ariani dicunt: Non sunt isti martyres, nec torquere diabolum possunt, nec aliquem liberare; cum tormenta daemonum ipsorum voce probentur, et beneficia martyrum remediis sanatorum, et absolutorum indiciis declarentur. |