14.
| 1 | Quid ergo negamus inspiciendas virgines? Interim quod nusquam legerim, non astruo, nec verum arbitror. |
| 2 | Sed quia pleraque ad speciem facimus, non ad veritatem; et erroris gratia complura frequenter praetendimus (sunt enim qui nesciant recte facere, nisi metu poenae) relinquamus hoc illis, quas non verecundia revocat a lapsu, sed solus iniuriae deterret metus: apud quas nulla cura pudoris, et castitatis gratia, sed poenae timor est. |
| 3 | Relinquamus vernaculis, quibus formido est deprehendi magis, quam peccasse. |
| 4 | Absit a virgine sacra, ut obstetricem noverit: partus putatur, et remedium doloris ducitur, non examen pudoris. |
| 5 | Relinquamus etiam illis, si quae gravibus appetitae calumniis, oppressae testimoniis, strangulatae argumentis, ad id confugiant, ut se offerant inspectioni, quo vel corporis probetur custodia; si tamen deprehendi potest, in quibus nutat pudoris gratia, et disciplina integritatis. |
| 6 | Male tamen se habet causa, ubi potior est carnis, quam mentis praerogativa. |
| 7 | Malo morum signaculo, quam corporis claustro virginitatem exprimi. |