Ambrosius, De interpellatione Iob et David, 4, 33

1	adstruamus hunc locum, si possumus, etiam alterius prophetae exemplo, quemadmodum hominis et auersatus sit dominus prius sacrificia et postea sit eidem reconciliatus.
2	habemus in Esaiae libro scriptum dicente deo: quo mihi multitudinem sacrificiorum uestrorum? dicit dominus.
3	plenus sum, id est: abundo meis, uestra non quaero, holocautomata arietum et adipem agnorum et sanguinem taurorum et hircorum, nolo, nec sic ueniatis in conspectum meam.
4	et utique a fetu pecorum optulerat Abel sacrificium, in quo placuerat deo.
5	sed typum non requirebat, qui expectabat sacrificii ueritatem; expectabatur enim passio domini salutaris.
6	quis enim inquit ista requisiuit de manibus uestris? calcare regiam meam non adponetis.
7	et infra: cum extenderitis manus ad me, auertam faciem meam a uobis.
8	sed lauamini, mundi estote, auferte malitiam ab animis uestris.
9	indicate pupillo et iustificate uiduam et uenite disputemus, dicit dominus.
10	claret igitur quod et ante auersus sit dominus a sacrificiis hominis et postea reconciliatus, ut respicere in nostra sacrificia dignaretur.